πυρσίτης

(I)

ὁ, Α

πυρσευτής*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πυρσός (Ι) + κατάλ. -ίτης (πρβλ. οπλ-ίτης)].

————————

(II)

ὁ, Α

αυτός που έχει κόκκινο χρώμα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πυρσός (II), δωρ. τ. τού πυρρός «ερυθρός» + κατάλ. -ίτης (πρβλ. πιτυρ-ίτης)].